کعبه خورشید

" ای خوشا کعبه خورشید حجاز "

کعبه خورشید

ای خوش آن جذبه که  ناگاه رسد                   نـاگـهـان   بـر  دل   آگـاه   رسد
ای  خوشا  بلبـل شوریـده و  زار                    مسـت  گـل  سینـه  پـر آه رسـد

ای خوشـا زمزمـه مـرغ سحـر                   کـه  پـر  از  راز  سحـرگاه   رسـد

ای  خوشـا  بـوی  دلاویز  گلـی                  کـز پـری  چهره ای  چون ماه رسد
ای خوشـا  شمـع وجود  یوسـف                   کـز  بـیـابـان  ز دل  چـاه  رسد
ای خوش آن نار که درظلمت شب                  جـذب  موسـی کنـد  از  راه  رسد
ای خوشـا قلـه آن  کـوه بلنـد                    که مسیحاش کند زنده وبرجاه رسد
ای خوشـا کعبـه خورشید حجاز                    که براقش به سمـا برده به الله رسد

اصفهان: سروده  محمود خیراللهی  استاد حوزه و دانشکاه.
شعر اول از جامی و تضمین است.
بهار  98