آتشم از شعله کی پروا کنم

" سروده : حجت الاسلام محمود خیراللهی "

حضرت قمر بنی هاشم (ع)

سـوزم و  با عشق  تو  سـودا کنم          آتشـم  از  شعله  کی  پروا  کنم

تشنه لب جان می دهم مستانه ات          چون تو شمعی و منم پروانه ات

هان تویی دل بر منم دل داده ات          باش خورشید  و منم  سیاره ات

تا تویی چشـم  و  منم مـژگان تو          کی خَلد  خاری به پای جان تو

من شوم شمع و بسـوزم  جای تو           کاسه سـر می دهم  در  پای تو

در فرات عشـق تو  سر گشتـه ام         آب کی نوشم که من لب تشنه ام

از عطش سیراب شد

روح گشته از بـدن  بگسسته است          همچو درّی کان صدف  بشکسته است

مـاه بود و جلوه  خورشید داشت          ابر  رحمـت،  سایه  جاویـد  داشت

بال ایثـار و فضیلـت را  گشـود          گوی  سبقـت را  ز اقران در  ربـود

چون درخت گل بودعطشان و زار          بلبـلان را  کِـی  بـود رام  و قرار

غرق دریا گشـت و لب را تر نکرد         کوی عشقـت،  عقـل را  داور نکرد

جسم ، خود ، تا از عطش بیتاب شد          جـان شیریـن از عطش سیراب شد

سروده :  حجت الاسلام محمود خیراللهی

استاد حوزه و دانشگاه: حوزه علمیه جامعه النور  و  دانشگاه اصفهان.

خرداد  1398