هرکه بگذشت از جهان، این عشق و شیدایی بپاست

" سروده: دکتر محمد مظفرپور جراح چشم "

                                                          چون که نقـش دلفریبت از ازل بر جان ماست

از سر زُلف تـو هر  شب، تا  سحـر عطری به پاست                     ساقیا، جامی بده، این وعده ی فضـل و عطـاست

بر  سـر کـوی تو مانـم، تا رسـد  وقـت وصـال                     آن مبارک وصـل باشد، لحظه هایش پُر صفـاست

نیست غیـر از راه عشـق و وصـل  تو، راه نجـات                    هرکه بگذشت از جهان، این عشق و شیدایی بپاست

بر  سـر کـوی  تو مانـم،  تا  بگیـرم  لعـل  لـب                     چـون که نقش دلفریبت  از  ازل بر جـان ماسـت

گـر  تمـام جسـم  مـن در راه تـو گـردد  فنـا                    صبر گیرم،  تن نخواهم، جان رَهِ  وصـل و بقاسـت

روز و شب کارم  سُجود و توبـه شد، مطـرب بیـا                      چنگ گیر و  پای کوبی کـن که مهر او  به جاسـت

سروده:  دکتر محمد مظفرپور  جراح چشم.

از کتاب: به سوی روشنایی، وصلت با وحدت.  صفحه 61

مرداد ماه  سال 1398