بلبلا از عشق گل پروا مکن

" سروده : حجت الاسلام محمود خیراللهی ، استاد حوزه و دانشگاه ، حوزه علمیه جامعه النور و دانشگاه اصفهان. "

این نگین جز در  ید بیضا مکن

بلبلا   از عشـق گل  پروا  مکن                                نغمه ات  با خار و خس سودا مکن

با پر و بالی چنیـن  پروانه وار                              جز بگرد  شمـع  رخشان جا مکن

اختـر  تابنـده ای در آسمان                               بزم خود  بی نـور  مه  بر پا  مکن

پرتو  بال ملائـک جو  ز خویش                             نقش خود  از دیو و دد  رسوا مکن

سیل مواجی  ز کوهی بس بلند                             سیر  راهـت جز سـوی دریا مکن

پر طـاوسی دل قرآن نشیـن                              سینـه ات جز  سینـه  سینـا مکن

خاتـم ملک سلیمـانی  تراست                             این نگیـن جز در  ید بیضـا مکن

معنای ید بیضاء :

یکی از معجزات حضرت موسی (ع) است.  یعنی "دست تابان با نور سفید" که به سه صورت تابان می شد:
1 -  دست خود را به گریبانش میبرد و بیرون میاورد تا از گزند دور شود.
2 - دستش را به بازوی خود می بچسباند تا ترس خود فرو نشیند و مضطرب نباشد.
3 - دستش را در بغل و پهلویش میگذار و سپس بیرون می آور و چنان درخشش سفید و روشنی از دستش نمایان میشد که قوم نافرمان به یکباره به موسی ایمان میآوردند و مهتران فرعون را به لرزه می افکند ولی فرعون هرگز ایمان نیاورد.