كلـينيـك ويژه آن قصیده ی دلنشین است
" پزشکی تعریف می کرد: چندی پيش يكی از همكاران تصويری از يك برگ دفترچه بيمه برايم فرستاد كه روی آن با خط نستعليق يک بيت شعر زيبا خطاطی شده بود. آن بيت دلـنشيـن این بود: "دكتر، اين بار، برايم نم ِ باران بنويس، دو سه شـب پَـرسه زدن توی خيابان بنويس." ديدم عجب بيت زيبايی است لذا تصميم گرفتم ابياتی به آن اضافه كنم که حاصل ِ آن، قصيده ذيل شد. نام این قصیده را گذاشتم: كلـينيـك ويژه! "
كلـينيـك ويژه!
دكتر، اين بار، برايم نم ِ باران بنويس، دو سه شـب پَرسه زدن توی
خيابـان بنويس،
دو سه روزی نه، چند هفته و شايد بیشتر سَر نهادن به دَر و دَشت و بيابان بنويس،
عكسی از اين دل ِ پـژمـرده برايم تو بگير، تستی از سينـه ی افسرده ِ ياران بنويس،
اسكنـی از دل ِ ريـشـم بنمـا جـان ِ طبيـب عشـق تجويـز نمـا، مهـر ِ فـراوان بنويس،
ای حكيم، از حَسَد و حـرص تو پرهيـزم ده، سُـوپی از سادگی و پاكی انسان بنويس،
عکس قلبی كه شَوَم دور ز كيـن و ِنخوت نسخه ای ناب، ز بخشيدن ِ آسان بنويس،
گاهگاهی، تو مرا پيـش ِ مشـاور بفرسـت دست بَرداشتـن از، رزق ِ فـراوان بنويس،
مَشـی ِ درويشـی و آداب ِ قـنـاعـت كردن شادمـان زيستـن و مَسـلك ِ رنـدان بنويس،
بنـويـسـيـد: مُـرتـب بـرَوَم كـوه و كـمـر، گاهـگاهی سـفـر ِ نَـهـر ِ لـواسـان بنويس،
يزد بنويس كه با جـمـع ِ رفـيـقـان بـروم، سـفـر ِ دور نشـد گـردش ِ تهـران بنويس،
گر ميَسر نشدم خارجه و هند و فَـرَنگ، بهتر از چين و خُـتن گردش ايران بنويس،
نسخه بنويس هوايی بخـورد احـسـاسـم، سـايـه نـاروَن و زلـف ِ پـريـشـان بنويس،
به پريشـانی احـوال و دل ِ زار ِنـگـر طَـرف ِ بـاغ و چـمـن، لالـه و ريـحـان بنويس،
فصل ِ گرما چو شود توصيه كُـن آبتنی؛ كرسی و چـای ذغـالی، به زمستان بنويس،
چـو بهـار آيـد و فصـل گل و بلبل گـردد سـايـه نـَستـَرن و صـوت ِ هَـزاران بنويس،
گاه، تجويـز نَمـا سـوی خراسان برو، موصف فردوسی و از شاه ِ خراسان بنويس،
ز گـرانـی، خَـبـَرت هست!؟ حكيـم دانـا!؟ لطـف فرموده، مرا نسخه ارزان بنويس.
سروده: عبدالرضا نعمتی . 26 بهمن 1401
صد سلام و درود بر دوست و استاد بزرگوارم؛
تو جلایی و صفایی به مِـهر به دل دادی،
ببری دلی پُـر ز
عشق که دل ِ شادم دادی.
