خاطرات جالب خبرنگار پیشکسوت

خاطرات جالب خبرنگار پیشکسوت

شاید این مطالب برایتان مفید باشد

خاطرات جالب خبرنگار پیشکسوت روزنامه اطلاعات اصفهان.

عبدالحسین جعفری شاهدانی، خبرنگار اصفهان ،

سال 1323 در اصفهان متولد شد. علاقه او به حرفه روزنامه‌نگاری در

دوران تحصیل موجب شد در سال 1341 جذب دفتر سرپرستی روزنامه

اطلاعات در اصفهان شود. آقای جعفری طی 37 سال کار در روزنامه

اطلاعات، تمام آثار منتشرشده خود را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را در

قاب‌هایی به نمایش گذاشته است که کمتر خبرنگاری به این کار

اهتمام دارد.

مروری بر آثار روزنامه‌نگاری وی، مردمی بودن و قابل اعتماد بودن

روزنامه اطلاعات را نشان می‌دهد و همین موضوع سبب شده است تا

این روزنامه از بدو انتشار تاکنون، مورد اقبال و اعتماد عموم مردم و

مسئولان قرار بگیرد.

روزنامه اطلاعات بین مردم اصفهان چه جایگاهی داشت؟

روزنامه اطلاعات از همان ابتدا یک روزنامه مردمی بود و به بازتاب

مسائل و مشکلات مردم می پرداخت تا به حل سریع مشکل آن‌ها

کمک کند؛ در واقع انعکاس صدای مردم در روزنامه اطلاعات سبب شده

بود تا این روزنامه در اصفهان از اقبال عمومی زیادی برخوردار شود، در

حالی که در آن زمان روزنامه‌های دیگری همچون کیهان نیز منتشر

می‌شد.

زمانی که خیابان «عبدالرزاق» اصفهان هنوز آسفالت نشده بود و

کارگاه‌های بافندگی در آن وجود داشت، یک روز صاحبان کارگاه‌ها از

کمبود نخ گلایه داشتند که بلافاصله در این رابطه گزارشی با عنوان

«دوهزار بافنده اصفهانی از گرانی نخ گِله دارند» تهیه کردم که

انتشارش باعث شد اختیار توزیع نخ از صاحبان کارخانجات نساجی

اصفهان سلب و مشکل کمبود نخ کارگاه‌های بافندگی حل شود.

با ابتکار من در صفحه منطقه‌ای و محلی روزنامه اطلاعات، یک ستون با

عنوان «خبرنگار ما در خانه شما» و «اصناف اصفهان در میزگرد

اطلاعات» ایجاد شد تا بتوانیم مشکلات مردم و اصناف را مطرح کنیم.

برای تهیه مطلب ستون «خبرنگار ما در خانه شما» همراه با عکاس

روزنامه به محله‌های اصفهان می‌رفتیم و به تک‌تک خانه‌ها مراجعه

می‌کردیم و مشکلات آنان را جویا می‌شدیم، سپس مشکل آن‌ها را به

همراه عکس فرد مصاحبه‌شونده در همان ستون منتشر می‌کردیم و

جالب این که آن مشکل بلافاصله پس از انتشار روزنامه حل می‌شد.

در ستون «اصناف اصفهان در میزگرد اطلاعات» نیز اتحادیه صنفی،

مشکلات خود را به راحتی مطرح می‌کردند و چاپ می‌شد که خیلی در

حل مشکل آن‌ها تأثیرگذار بود. برای نمونه در مقابل ساختمان مرکزی

شهرداری اصفهان و در مکان فعلی ارگ «جهان نما»، کاروانسرایی

وجود داشت به نام «تحدید» که قرار بود شهرداری آن را تخریب و

زمینش را به فضای سبز تبدیل کند. نقره‌سازان و هنرمندان قلمزن

زیادی در آن کاروانسرا کار می‌کردند که هر وقت زمزمه تخلیه آن مطرح

می‌شد، به دفتر روزنامه می‌آمدند و تهیه گزارش از گلایه‌های کسبه،

تخریب آن کاروانسرا را به تعویق می‌انداخت.

آماری از خوانندگان آن دوره روزنامه اطلاعات در اصفهان دارید؟

در ابتدای دهه چهل، جمعیت شهر اصفهان حدود یک میلیون و 500

هزار نفر بود و روزنامه اطلاعات در این شهر حدود سه‌هزار نفر مشترک

داشت. در دهه 50 شمار مشترکان آن به پنج‌هزار نفر افزایش یافت که

روزنامه آن‌ها توسط شش موزع در شش مسیر توزیع می‌شد.

علاوه بر روزنامه اطلاعات، هر یک از نشریه‌های اطلاعات نیز مخاطبان

خاص خود را داشت؛ مثلا خانم‌ها از مجله «اطلاعات بانوان» استقبال

می‌کردند، خانواده‌ها به مجله «اطلاعات هفتگی» خیلی علاقه‌مند

بودند و جوانان به مجله «جوانان امروز» علاقه داشتند.

به نظر شما دلایل محبوبیت روزنامه اطلاعات چه بود؟

مؤسسه اطلاعات با روزنامه و سایر نشریه‌هایش در رشد فکری مردم

بسیار مؤثر بود، زیرا با نخبگان، دانشجویان و استادان دانشگاه و

اندیشمندان ارتباط داشت؛ به نحوی که آنان به دفتر سرپرستی

روزنامه اطلاعات در اصفهان می‌آمدند و با برگزاری میزگرد راجع به

مسائل اصفهان همچون نداشتن موزه و آلودگی هوا اظهار نظر

می‌کردند و گزارش میزگردها منتشر می‌شد. در حقیقت صاحبان فکر و

اندیشه، روزنامه اطلاعات را بهترین محل برای طرح موضوع

می‌دانستند و خیلی از دغدغه‎ها با انتشار آنان رفع می‌شد.

روزنامه اطلاعات حامی مردم بود. برای نمونه در دفتر سرپرستی

روزنامه برای سینماگران، جوانان، گروه‌های تئاتر و ورزشکاران در

رشته های مختلف ورزشی، میزگرد برگزار می‎شد و همین کار آنان را

تشویق می‌کرد.

امانتدار بودن روزنامه اطلاعات، درست‎نویسی، صحت خبر را فدای

سرعت نکردن و اعتماد مردم به این روزنامه سبب شده بود تا بسیاری

از مردم، اخبار مهم را قبل از این که به مسئولان اطلاع دهند، به ما

اعلام کنند.

تأثیرگذارترین اثر شما در این روزنامه چه بوده؟

قبل از شروع ساخت فیلم «محمد رسول الله(ص)»، خبرگزاری‌های

خارجی اعلام کردند یک هنرپیشه مصری با مجوز از دانشگاه «الازهر»

مصر قرار است در این فیلم، ایفاگر نقش پیامبر(ص) شود.

چند ماه پس از انتشار آن خبر و قبل از این که ساخت فیلم کلید بخورد،

رئیس دانشگاه الازهر در آذرماه سال 1351 به اصفهان سفر کرد و

ضمن بازدید از دانشکده ادبیات دانشگاه اصفهان، به دیدار آیت‌الله

ارباب(ره) نیز رفت.

در یک فرصت مناسب از او پرسیدم: چرا اجازه دادید یک هنرپیشه

هالیوودی در نقش حضرت محمد(ص) ظاهر شود؟ در پاسخ به این