پنج آسمان مدیر پرویز فروزانی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
شفایم ببخش که همه درد و درمان تست ، بر گرفته از مناجات شعبانیه. تو غفار و “شیدا“ در این پیچ و خم / طوافش چو پروانه بر شمع بستان تست.
چــو بـیـنـم جـمـالـت مـنــور، کـه رضــوان تست
شوم مست و مدهوش عشقی که سوزان تست
*****
گـر از جــام مـهــر و جـمــالــت شــرابــم دهــی
شـوم شـاد از عطـر و بــویـی که ریـحــان تست
*****
ز لیلی بـجـویم خـبـر تـا شوم مـحـو سیـمای او
چــو مـجــنــون کـه سُـکـران چـشـمــان تست
*****
چـو آیـم طـوافـت، شـفــا بـخـش جـانــم تـویـی
عطـایی که در کِـسـوت جــود و احـسـان تست
*****
چـو قـلـبــم ز زنــگار غـفـلــت مـصـفّـی کنـی
تـو یــاری کـنـی و هـمـه هـسـتـیـم زان تست
*****
شـگـفــت بـنـدگانــی کـه دورانــد از درگـهـت
تو نزدیـک باشـی و ایـن سـرو بـسـتـان تست
*****
نـداری تـو بُـخـل و تـویـی مـعـدن حـلـم وجـود
تـرا گـنـج رحمــت بـبـیـنـم کـه شـایـان تست
*****
عنایـت نمـا قلب با اشتیـاقی که آیـم به سویت
به مـعـراج آیـم کـه ایـن عـهـد و پـیـمـان تست
*****
نـمـانــم بـه جـهــل، گـر شنـاسـم تـرا از ازل!
نـگـردد به خـواری کـسی ا که جـیـران تست
*****
ز انــوار قــدســی مـرا نـیــک الــهــام بـخـش
مـرانــم کـه ایـن پـرتــوِ مــاه رخـشـان تـست
*****
بــه جلـبــاب تـوحیــد و شـهــد ولایـت مــرا
شفایـم بـبـخـش که هـمـه درد و درمـان تست
*****
بـه صـهـبـای قدس و جـلال و جـمــالـت قـسم
بـجـویم سـحـابـی کـه فـرش سلـیـمــان تـست
*****
پــنـــاه آورم درگــه رافـــت و رحـمــتــت
کـه دریای اشکــم، ســزاوار قـربــان تست
*****
جــلایــم دهــی کـز ز اخــلاص و نــور
شـوم سـوی عرشـی کـه صـفـوان تست
*****
تـو غـفـار و “شیــدا“ در ایـن پـیــچ و خــم
طوافـش چو پروانه بر شمـع بستان تست
سروده: شیدا 25 فروردین 1403
—–
داستان عارف و مستمع ، شور و شوق عشاق الهی .
آسمان و عرش پنهان در تو است / طفل جان را دایه دامان در تو ست.
عارفـی خـوش نکتـه پردازی وزیـن
دُرفشـان هر یک چنان نقش نگین
—–
روزیــش فــردی ز بـهـر استـمـاع
دید مجلـس گشته مـوج اجتماع
—–
گفـت آن کـس را خـدا رحـمت کند
کـو به گامی خـود فـراتـر پـا نـهـد
—–
پـس به گفـت آن عـارف حاضر جواب
خودهدف این ست زین وعظ وخطاب
—–
سلام بر باران ،
دل نوشته ای واقعی از آنچه بر من گذشت.
ناگهان جسم از جا پرید، به سرعت خودش رو رسوند جلوی پنجره و بیرون را نگاه کرد ؛ آسمان را نگاه کرد،
به سرعت خودش رو رسوند جلوی پنجره و بیرون را نگاه کرد ؛ آسمان را نگاه کرد،
دید هوا نیمه ابری و زمین خشک است! سرش را پایین انداخت، کمی فکر کرد و گفت: ولی صدای بارون بود..
—–
مادربزرگم می گفت: دل هر آدمی دری دارد…
باید باز کنی درِ دلت را رویِ لبخندها…
می گفت: هر کدام از این درها یک کلید بیشتر ندارند
کلیدِ دل آدم دست خودش نیست
می گفت: کلیدها را پخش کرده اند بین آدمها
و هر کس یکی برای خودش برداشته. می گفت : بلند شو و بگرد
بگرد ببین کلید قلبِ چه کسی در دستِ توست، و ببین کلید قلبت کجاست ؟
