طبيعت جزئي از خلقت است.
براي شناخت جهان، نياز به مشاهده پديده ها دارند.
استاد به شاگرد می آموزد تا به جستجو و کشف ويژگي هاي طبيعت بپردازند. تاکيد بر شناخت الفباي طبيعت است. 
تشویق به جست و جو در طبيعت و مشاهده دقيق تر، شناخت پديده ها و استفاده از آ نها در فعاليت هاي هنري به عهده استاد است.
هنرها به سه گروه بزرگ تقسيم م يشوند:
1 – هنرهاي تجسمي ، مانند نقاشي، مجسمه سازي، معماري و غیره.
2 – هنرهاي نمايشي ، مانند تئاتر، سينما.
3 – هنرهاي صوتي يا آوايي ، مانند موسيقي، سرود.
طبيعت بهترين مكان براي آموزش الفبا يا مباني و قواعد اين هنرهاست.
عناصر طبيعت: در برنامه ارتباط با طبيعت از کودکان بخواهيد تا فضاي باز طبيعت را با فضاي بسته مانند: 
فضاي کلاس درس، مقايسه کنند. آ نها را به مشاهد ه دقيق و توجه به نور، صدا، حرکت، شکل، رنگ و بافت پديده ها تشويق کنيد.
بخواهيد تنوع پديده هاي طبيعت را بررسي و در مورد آ نها گفت و گو كنند.
سپس بحث را به بررسي يک نمونه طبيعي و ويژگي هاي آن هدايت کنيد.
براي مثال مشاهده يک درخت از کل به جزء به نحوي که ابتدا به شکل کلي درخت، سپس به تنه و بخش شاخ و برگ آن توجه کنند.
در مرحله بعد جزئياتي مانند شاخه ها، برگ ها، پوست تنه درخت و رنگ و اندازه آ نها را بررسي كنند.
صدايي که در اثر وزش باد ميان برگ ها ايجاد مي شود.
حرکت شاخه ها و برگ هاي درختان، نقطه هاي نوراني که لابه لاي برگ ها ديده مي شود.
سايه هايي که روي زمين ايجاد مي شود در موردش دقت و تامل کنند. نکاتي هستند که مي توان توجه همگان را به آ نها جلب کرد.

—–

معرفی کتاب فلسفه فیزیک فضا و زمان.