بافت تاریخی اصفهان یادگار دوران شکوفاییِ معماری
شکلگیری زیبای هر محله حول مسجد و بازار و اتصال محلهها توسط کوچهها و تشکیل شهری به نام اصفهان حکایت از تفکر شهرسازی در پیشینه این دیار دارد.
ولی بافت تاریخی این شهر، زخمخورده دوران مختلف تاریخی بوده و کج سلیقگیها و منفعتطلبیها آن را دستخوش تغییر قرار داده، به نحوی که یکپارچگی آن با تعریض گذرها و خیابانکشیها دگرگون شده است.
تخریب بافت تاریخی اصفهان در پی ساخت خیابانهای عمودی و افقی و همچنین خدماترسانیهای نامناسب شکل گرفت. همین امر سبب مهاجرت ساکنان اصلی آن شده و زمینه اسکان افراد غیربومی را فراهم کرده است. آن طور که معلوم است، اصفهان دیگر بافت یکپارچه گذشته را ندارد.
اینک 1700 هکتار بافت تاریخی اصفهان به صورت لکههایی در مناطق مختلف این شهر باقی مانده است. با تداوم خیابانکشیها و تعریض گذرها و ورود ماشینها به مرکز بافت، آینده نامعلومی را برای آن رقم زده است.
همانطور که با ساخت خیابان «طیّب»، دروازه «دربِ کوشک» تنها دروازه باقیمانده شهر، نابود شد یا با احداث خیابان «میرداماد»، این منطقه شاکله اصلی خود را از دست داد.
متاسفانه در طرحهای تفصیلی برای ساختمانسازی در بافت تاریخی، فقط محدودیت ارتفاع لحاظ شده است. خانههایی در این پهنه ساخته میشوند که هیچ سنخیتی با بافت و معماری دیار نصف جهان ندارد. در حالی که خانه های منطبق با بافت این خطه باید دارای حیاط مرکزی باشد.
خبرنگار اطلاعات – محمدرضا کلاهدوزان