عشق و عرفان

عشق و عرفان ، سروده : شیدا ، این شعر از مناجات راجین اقتباس شده است. 
 شعر عرفان و عشق

عرفان و عشق : چگونه عرش اسمائت کند “شیدا ” فراموش که  با  یاد تـو  از  سیـل کـرم  آکنـده   گردم

بده  قلب  مرا  صیقل  که  تا  پروانه گردم
که در  امواج  نورت  گوهری  تابنده گردم
—–
بر  افکـن  پـرده  و  استـار  از  درّ  ثمینم
سرا پرده  گشـا از غیب  تا  بالنـده  گردم
—–
توئی مولای سرمد  عرش لطف و مهربانی
تو دلـداری بیا  تا  شهپری  مستانه  گردم
—–
ز فرط  بنـدگی کن  افسـر  دُلـدُل  سـوارم
گشا قیـد هوس تا محوری  شایستـه گردم
—–
چـو منت  آوری  بر من  ز  بستـان  ولایت
ز شهـد  عنبـرینت  در صفـا  آلالـه  گردم
—–
رخم  از  نـور  عشـق  خود  صفـا  بخـش
مرا آموز علـم و فـن  که تا  افسـانه گردم
—–
گر از اسـرار غیبـت خـود نگین  کوثر آری
ز نـور  دیـدۀ  دل  راهـی  میخـانه  گردم
—–
چو  آیـم  با  امید  و آرزو  سـوی  جمـالت
به احسـان نکویت ماه  را  کاشانـه گردم
—–
گشودی راه  از هر سـو  چو بر  جویندگانت
ز هر سو رو کنم  سویـت  بلنـد  آوازه  گردم
—–
براین درگاه سبحانی کسی را حائلی نیست
چو  آیم سـوی این درگاه  خود پاینـده  گردم
—–
زیادت همچو مجنون  واله و مدهوش گشتم
نثارم  کن  نسیمت را که  من  وارسته  گردم
—–
چگونه عرش اسمائت کند “شیدا ” فراموش
که  با  یاد  تـو  از  سیـل کـرم  آکنـده   گردم
—–
سروده دیگری از شیدا :  امید و نا امیدی .

 

درباره ی آسمان آبی

سلام دوست عزیز ، ما آماده دریافت نظرات و پیشنهادات شما در مورد وب سایت پنج آسمان هستیم.

مطلب پیشنهادی

از ازل برجان ماست

از ازل برجان ماست ، سروده: دکتر محمد مظفرپور. مجموعه سروده های وی چاپ شده …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *