توفیقی الهی قبول نصیحت

شاید این مطالب برایتان مفید باشد

ایرانیان 600 سال قبل

1 هفته پیش

آداب معاشرت

2 هفته پیش

انجمن شرکتهای دانش بنیان

3 هفته پیش

توفیقی الهی قبول نصیحت ، واعظ نفسانی. شعر مزبور، در راستای حدیث امام باقر(ع) است که فرمود: مومن نیازمند سه خصلت است: توفیق الهی و واعظ درونی و قبول سخن از کسی که او را نصیحت می‌کند( کتاب بحارالانوار جلد 75 صفحه 65 ).

چـه خـوش تـوفـیـق  ربـانـی در انـسـان

کـه  گــردانــد تــرا  تــا عــرش رحـمــان

—–

ز تـوفـیـق  الـهـی  مـسـت و مـدهـوش

ز جـام شــام قــدرش  رفـتـه  از هــوش

—–

ترا گـر نـور ایمـان و یقینـت شعـلـه گردد

ز عشق خالق سبحان دلت دیوانه گردد

—–

جمالش را نگر در خصـلـت روح پرستش

کـه گـردانـد بـشر را در صـفـای آفرینش

—–

گـرت در وعـظ خـود، جـویـی تـو  میـزان

شوی در نـفـس خـود مـشـتـاق جـانان

—–

رهـی از هـر خـطــا  در سـاحـت جــان

رسـانـی خـویـش، تـا کـاخ گـلـسـتــان

—–

تمنا گر شدت از ماه رخسان، آسمانت

بجو از پرتو شمس ضحی، ابـرو کمانت

—–

ز قــرآن  قـــوس  ادنــی، جـو  قـریـنـت

سـحـابـت از رســولان  شــد، ثمیـنـت

—–

علم کن واعظ نفسانی خود درسماوات

مبادا ره زند، شیطـانت، از فخـر کرامات

—–

بجو ازخودحساب نفس درمیزان هستی

حذر کن ازحساب نفس اندرخودپرستی

—–

منم “شیدا” زتوفیق الهی مست جانان

بجـویـم، ساغر سحـاری از سرو خرامان

تک بیت:

گـــرت  مــــاه  رخـــشـــان،  تـــرا  آرزوست

پذیرا، نصیحت زشمسی که فرزانه خوست

سروده: “شیدا” فروردین 1404

—–

پایگاه اطلاع رسانی دفتر حضرت استاد حسین انصاریان ، موسسه فرهنگی دارالعرفان

نصیحت پذیری مومنان سفارش قرآن کریم و بزرگان دین است.

پس هر مسمانی باید خود را محتاج پند و اندرز دیگران بداند که بتواند گفتار و رفتار خود را در راه تقرب به خداوند متعال اصلاح کند.

بهره مندی از نصایح دیگران و آنچه دلسوزان ما در طول زندگی آموخته‌اند، کمک بزرگی به ما است.

برای استفاده بهتر از فرصت کوتاه عمر، خطا و اشتباه کمتر و دستیابی بهتر به خیرات و برکات زندگی است.

به طوری که امیرالمومنین علی (علیه السلام) در این باره می فرمایند: هر کس نصیحت پذیر باشد از رسوایی در امان خواهد بود.

یک راه مهم برای رسیدن به عاقبت بخیری، روحیه ی پند پذیری و نصیحت پذیری است.

طبق روایات دشمن سعادت و رستگاری ما انسان ها نفس خودبین ماست که این بزرگترین مانع برای راه هدایت ما انسان هاست.

پس لازم است که قبل از تهذیب نفس، دشمن درون را رام كنیم.

قرآن کریم هم تعلیم را قبل از تزکیه ذکر می کند. در واقع تعلیم و یادگیری از راه پند و اندرز و نصیحت، مقدمه ی تزكیه و تهذیب روح است.

اساسا یكى از مهمترین تفاوت هاى انسان با حیوانات:

این است كه حیوان اندرز پذیر نیست و صاحب یا نگهبان حیوانات، ناچار می‏ شوند كه به ضرب شلاق، آنها را به راه بیاورند و از خطر و ناراحتی ها دور سازد.

انسان عاقل، میداند كه نصایح خداوند متعال و فرستادگانش یا حتی پندهای پدر و مادر یا اساتید، جز خیر و صلاح او نیست.

بنابراین نصیحت ها را می پذیرد و مودبانه به راهنمایى هایی که می شود گردن می گذارد.

اما، گاهى، افرادی هم پیدا می شوند كه بر خلاف انتظار، اندرز افراد خیرخواه را نپذیرفته و خطاى خود را ادامه می دهند.

کلام مبارک حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) هم همین را می رساند که می فرمایند:

تا قبل از این که از زمانه سختی ببیـنید و خودتان تجربه ی تلخی داشته باشید، از تجارب و نصیحت های دیگران استفاده کنید که این “منش انسانی” است.

—–

” توفیقی الهی قبول نصیحت “

مادر موسی نگر با دلنوازش:

بین  مقام مـادر و  مِـهر  و  وفایش

مِـهر  فرزندی  بود   عین الحیـاتش

                     —–

طفل  از  مادر  فـرا  گیـرد  ادب  را

 طفل از  مادر  فـرا گیرد  چمن  را

—–