آداب معاشرت ، گر خوشی خواهی و آرامش، گر خیر دنیا خواهی و صفای روزگار؛ این سروده را بخوان دو بار. این شعر آمده ز دل مهربانی تا بردت به عرش و دهدت فرش روزگار.

به فضـل و ادب گـر مـزیّـن کنی خویشتن
به جمع کمـال، مـاه رخشـان کنی خویشتن
—–
خطایـت مدان کوچـک و طاعتـت را عظیم
که در قوس ادنـی، تو مهمان کنی خویشتن
—–
چو انـدر پی دین و ایمـان، شـوی راستین
ز عرش بریـن، شمس نیـکان کنی خویشتن
—–
چو تقـوی کنی پیشـه از هـر گنـاه و گزاف
به خلـد برین، شـاخ ریحـان کنی خویشتن
—–
گـرت مـوج دریـا ز گـوهـر، تـرا آرزو سـت
به نیکی سخن گو بهار و گلستان کنی خویشتن
—–
چو سرلوحـه جویی، ز ارباب عشـق و یقین
مزین به سیمای عشاق جانان کنی خویشتن
—–
در اخلاق نیکـت حـذر کـن ز غـش و خیـانت
کـه مـحـبــوب درگــاه دیــان کنی خویشتن
—–
تـرا گـر ز رحـمـت، رسـد ز آسمـان خلعتـی
حذر کن ز شیطان، که لقمان کنی خویشتن
—–
چو دستی ز روی محبت، ترا بخشدت نعمتی
به پاس تشکر سزاوار رضوان کنی خویشتن
—–
گرت از سَـداد و خِـرد، چشم روشن کنی
ز الماس و گوهـر، بدخشان کنی خویشتن
—–

ز اغـمـاض گـردد، فـروزان سـحــاب دلــت
مَلک را قرین شو که الگوی قرآن کنی خویشتن
—–

حَذر کن ز حرص و غضب، در سرای سعادت
ز شکـر و عـطـا، مـاه کنعـان کنی خویشتن
—–
ز دریای صبـر و صلابـت، ز امـواج بحـر کرامت
بری گوی سبقت نمودار قرآن کنی خویشتن
—–
چو “شیدا“ شود، شهـد اخـلاق نیک و ادب
از این عطر خوش، فخر انسان کنی خویشتن
—–
” آداب معاشرت “
سروده “شیدا“ استاد حوزه و دانشگاه.
*****
نمونه ای دیگر از سروده های “شیدا” :
فلاح و رستگاری ، سروده “شیدا” :
گر نهال پاکی و عفت بکاری پایدار / بـازگـردی در دو عـالــم مـشـگـبـار.
بـا یقیـن و علـم خـود کامـل عـیـار / جهل را در هم شکن دُلـدُل سـوار.
ای هشیار، گر فلاح و رستگاری خواهی تو این سخن گوش دار:

قلـه حزب اللهی و کوثـری با اقتدار
می شـوی در اوج ادنـی شهسـوار
—–
چـون گشـایـی درب خیـبـر استـوار
با ملـک در عـرش می جـویـی نگار
ادامه مطلب ..
—–
سعدی » بوستان » باب اول در عدل و تدبیر و رای »
گفتار اندر رای و تدبیر ملک و لشکرکشی :
هـمـی تـا برآیـد بـه تدبـیـر کار
مـدارایِ دشـمـن بِـه از کـارزار