حضرت ابراهیم ذبح اسماعیل

حضرت ابراهیم ذبح اسماعیل

شاید این مطالب برایتان مفید باشد

حضرت ابراهیم ذبح اسماعیل (ع) ، سروده شیدا ، کای تو شمع محفل و کاشانه ام / نـور چشم و اختر فرزانه ام .

گفـت ابراهیـم با فرزنـد خویش

با عزیـز قلـب و با دلبنـد خویش

—–

کای تو شمـع محفل و کاشانه ام

نـور چشـم و اختـر فرزانـه ام

—–

آمـده فرمـان که قربانـت کنـم

خود چه بینـی ای تو کانـون دلم

—–

گفت دارم صبـر و خـودداری کنم

انـدر این فرمـان ترا یـاری کنم

—–

چون جبینـش را نهادی روی خاک

تا ببینـد ذبـح او یـزدان پـاک

—–

کارد را آهیـختـی بـر گـردنش

لیـک نـارد هیـچ آسیبی سرش

—–

بار دیگـر تیـز تر کـردی شتـاب

تا ازین بن بست جویـد فتـح باب

—–

بـاز نـارد هیـچ از خـط و اثـر

مانده هرگونـه تلاشش بـی ثمـر

—–

حیرتش زد ای خدا این راز چیست

در ورای پرده ها دمسـاز کیسـت

—–

این چه راز است وچه روزی سرزده

کوکـب بـخـت مرا اخگـر زده

—–

پس نـدا آمـد همی از خنجـرش

من نمـی بـرّم رگی از گردنـش

—–

در شگفـت آیـد خلیـل از کار من

لیک می کاهـد جلیل از بـار من

—–

از خلیل آیـد مرا امـر و خطـاب

و ازجلیـل آید مرا نهـی و عتاب!

—–

می فشارد بر سرم دست خلیـل

لیک گیرد نبـض من دست جلیـل

—–

پس نـدا آمـد ز خـلّاق علـیـم

سـوی ابراهیـم آن قلـب سلیـم

—–

بس کن این راه و سبکتر زن رکاب

باز گیر ازخود عنـان کم کن شتاب

—–

مـا پـذیـرای تـو و قربـانیـت

مرحبـا بر عهد و این دلـداریـت

—–

جای فرزنـدت بکـن دفـع بـلا

ذبـح کن شاتـی تو قربـان خـدا

—–

آزمـون و ابتـلا بـود ایـن هنـر

مرحبا خـوش پروریـدی این ثمر

—–

هرکه با محبوب نرد عشق باخت

گوهـرش در بوتـه آتش گداخت

بلبلـی کو دامـن گلـ هـا گرفـت

از طراوت آن چنـان شیدا گرفت

—–

که زخود بیخـود نیابـد هیـچ را

جز نسیـم عـشـق انـدر پیـچ را

—–

آن که با دستـی فلک را بشکنـد

وز نگینـش عالمـی بر هـم زنـد

—–

آن که از آتـش بهـار لاله ساخت / آن که با لاهوتـیـان افـسانـه ساخت

—–

آن که استـار و حـجـب را در کشید

عیـن اسمـاء و حـقایـق را چـشیـد

—–

آن که از جـام تجتلی گشته مست

پشت سر وا می گذارد آن چه هست

—–

آن که شد جانـش تجلیـگاه عشق