این کتاب بر دو جنبه اصلی «فلسفه زبان» تمرکز دارد: نقش آن در ایجاد چارچوبی نظری برای مطالعه زبان و تحقیق پیرامون مفهومهای بنیادی یعنی ارجاع، معنا، امکانپذیری، گزاره، تصریح و دلالت که برای این مطالعه ضروری و برای کل فلسفه دارای اهمیت است.
بخش نخست کتاب نقاط عطف عمده در تحول چارچوب نظریه مطالعه ساختار جامعهشناسی زبان را دنبال میکند و بخش دوم، راههای جدید اندیشیدن به چیستی معنا و چگونگی تمیز آن را از جنبههای کاربرد زبان، مورد بررسی قرار میدهد.